"Wêr silst hinne?" vraagt een van de trionmannetjes mij als ik met zware rugzak over de Prellewei loop.
"Nij Âldwâld?"
"Nee, bytsje fierder."
"Kollum?" suggereert een ander.
"Nee, nog fierder."
"Grins?" denkt iemand een serieuze poging te doen.
"Noordkaap..., Noorwegen."
"Noorwegen?!" "Noorwegen!" roepen ze elkaar toe om daarna met elkaar te gaan discuseren over of ik het serieus meen, gek ben of beide. En vooral ook wat ze zelf liever zouden gaan doen.
Als ik 's avonds in de tent zit, illegaal opgezet op het terrein van het voormalige Muiden Chemie, besef ik zelf ook nog niet helemaal waar ik aan begonnen ben. Lopend vanaf Westergeest naar de noordkaap; het voelt nog als een idee waar ik mee speel, niet iets wat ik serieus van plan ben. Laat staan dat ik er al aan begonnen ben.
Bij het afscheid vanmorgen moesten sommige mensen een traantje wegpinken maar zelf was ik erg blij eindelijk op weg te zijn. Geen stress meer over dit nog moeten doen en dat nog moeten regelen, vanaf nu hoef ik alleen nog maar te lopen. Pake doet me nog een paar keer uitgeleide en de familie Prins heeft een bord in de tuin staan 'Jacob Succes' en staan zichzelf een schouder uit de kom te zwaaien achter de ramen. Daarna heb ik eindelijk de wereld voor mezelf. Bij Kollumeroudzijl pauze, daarna bij Kollumerpomp over de oude zeedijk met een mooi uitzicht over de kale polder. Ook het weer zit me mee, beetje zon en uitzonderlijk warm met 15 graden C.
|
